A cobertura de xeo do paquete no océano Ártico caeu ata o segundo nivel máis baixo desde que comezaron as observacións por satélite en 1979, informaron este luns os científicos do goberno dos Estados Unidos.
Ata este mes, só unha vez nos últimos 42 anos, o cráneo conxelado da Terra cubriu menos de 4 millóns de quilómetros cadrados (1,5 millóns de quilómetros cadrados).
O Ártico podería experimentar o seu primeiro verán sen xeo a partir de 2035, informaron os investigadores o mes pasado na revista Nature Climate Change.
Pero toda esa fusión de neve e xeo non aumenta directamente o nivel do mar, do mesmo xeito que a fusión de cubos de xeo non derrama un vaso de auga, o que fai a incómoda pregunta: a quen lle importa?
Por suposto, esta é unha mala noticia para os osos polares que, segundo un estudo recente, xa están camiño da extinción.
Si, isto significa certamente unha profunda transformación dos ecosistemas mariños da rexión, desde o fitoplancto ata as baleas.
Como resulta, hai varias razóns para preocuparse polos efectos secundarios de reducir o xeo mariño ártico.
Quizais a idea máis fundamental, din os científicos, é que as placas de xeo que se reducen non só son un síntoma do quecemento global, senón un motor detrás.
"A eliminación do xeo mariño expón o océano escuro, o que crea un poderoso mecanismo de retroalimentación", dixo a AFP o xeofísico Marco Tedesco do Instituto da Terra da Universidade de Columbia.
Pero cando a superficie do espello foi substituída por auga azul escuro, absorbíase aproximadamente a mesma porcentaxe da enerxía térmica terrestre.
Aquí non estamos a falar de área de selos: a diferenza entre o mínimo de placa de xeo media entre 1979 e 1990 e o punto máis baixo rexistrado hoxe en día supera os 3 millóns de quilómetros cadrados, o dobre de Francia, Alemaña e España combinados.
Os océanos xa están absorbendo o 90 por cento do exceso de calor producido por gases de efecto invernadoiro antropoxénicos, pero isto supón un custo, incluíndo cambios químicos, ondas de calor mariñas masivas e arrecifes de coral moribundos.
O complexo sistema climático da Terra inclúe correntes oceánicas interconectadas impulsadas por ventos, mareas e a chamada circulación termohalina, impulsada por cambios de temperatura ("calor") e concentración de sal ("salmoira").
Incluso pequenos cambios na cinta transportadora do océano (que viaxa entre os polos e abranguen os tres océanos) poden ter efectos devastadores no clima.
Por exemplo, hai case 13.000 anos, xa que a Terra pasou dunha era de xeo a un período interglacial que permitiu á nosa especie prosperar, as temperaturas globais caeron de súpeto uns graos centígrados.
A evidencia xeolóxica suxire que unha desaceleración da circulación termohalina causada por un enorme e rápido fluxo de auga doce fría do Ártico é en parte culpable.
"A auga doce de derretir o xeo e o xeo terrestre en Groenlandia perturba e debilita o regato do Golfo", parte dunha cinta transportadora que flúe no océano Atlántico, dixo o investigador Xavier Fettweiss da Universidade de Lieja en Bélxica.
"É por iso que Europa occidental ten un clima máis suave que América do Norte coa mesma latitude."
A enorme placa de xeo en terra en Groenlandia perdeu máis de 500 mil millóns de toneladas de auga limpa o ano pasado, que se filtraron no mar.
O importe récord débese en parte ao aumento das temperaturas, que aumentan o dobre do ritmo no Ártico que o resto do planeta.
"Varios estudos demostraron que o aumento dos máximos árticos de verán débese en parte á extensión mínima do xeo mariño", dixo Fettwiss a AFP.
Segundo un estudo publicado na revista Nature en xullo, a traxectoria actual do cambio climático e a aparición dun verán sen xeo, tal e como o define o panel intergubernamental das Nacións Unidas no panel climático do cambio climático, é inferior a 1 millón de quilómetros cadrados. A finais do século, os osos de feito morren de fame.
"O quecemento global inducido por humanos significa que os osos polares teñen cada vez menos xeo mariño no verán", dixo a AFP o autor principal do estudo Stephen Armstrup, científico xefe de Polar Bears International.