As correntes oceánicas transportan miles de millóns de pequenos residuos plásticos ao Ártico

Con tan pouca xente, cabería pensar que o Ártico se convertería nunha zona libre de plástico, pero un novo estudo demostra que iso non está moi lonxe da realidade. Investigadores que estudan o océano Ártico están a atopar residuos plásticos por todas partes. Segundo Tatiana Schlossberg, de The New York Times, as augas árticas parecen un vertedoiro de plástico que flota coas correntes oceánicas.
O plástico foi descuberto en 2013 por un equipo internacional de investigadores durante unha viaxe de cinco meses arredor do mundo a bordo do buque de investigación Tara. Polo camiño, tomaron mostras de auga de mar para controlar a contaminación por plástico. Aínda que as concentracións de plásticos eran xeralmente baixas, estaban localizadas nunha zona concreta de Groenlandia e no norte do mar de Barents, onde as concentracións eran inusualmente altas. Publicaron os seus achados na revista Science Advances.
O plástico parece estar a moverse cara aos polos ao longo do xiro termohalino, unha corrente oceánica en forma de "cinta transportadora" que transporta auga desde o océano Atlántico inferior cara aos polos. "Groenlandia e o mar de Barents son becos sen saída neste conduto polar", dixo nun comunicado de prensa o autor principal do estudo, Andrés Cozar Cabañas, investigador da Universidade de Cádiz (España).
Os investigadores estiman que a cantidade total de plástico na rexión é de centos de toneladas, que consisten en centos de miles de pequenos fragmentos por quilómetro cadrado. A escala podería ser aínda maior, dixeron os investigadores, xa que o plástico pode terse acumulado no fondo mariño da zona.
Eric van Sebille, coautor do estudo, declarou a Rachel van Sebille en The Verge: «Aínda que a maior parte do Ártico está ben, existe Bullseye, este punto crítico con augas moi, moi contaminadas».
Aínda que é improbable que o plástico se verta directamente no mar de Barents (unha masa de auga xeada entre Escandinavia e Rusia), o estado do plástico atopado suxire que leva tempo no océano.
«Os fragmentos de plástico que inicialmente poden ter un tamaño de polgadas ou pés vólvense fráxiles cando se expoñen á luz solar e, a continuación, descompoñense en partículas cada vez máis pequenas, formando finalmente esta peza de plástico de tamaño milimétrico, que chamamos microplástico». – Carlos Duarte, afirmou o coautor do estudo Chris Mooney, de The Washington Post. «Este proceso leva desde varios anos ata décadas. Polo tanto, o tipo de material que estamos a ver suxire que entrou no océano hai varias décadas».
Segundo Schlossberg, 8 millóns de toneladas de plástico chegan aos océanos cada ano e, hoxe en día, acumúlanse uns 110 millóns de toneladas de plástico nas augas do mundo. Aínda que os residuos plásticos nas augas do Ártico supoñen menos do un por cento do total, Duarte díxolle a Muni que a acumulación de residuos plásticos no Ártico non fixo máis que comezar. Décadas de plástico procedentes do leste dos Estados Unidos e de Europa aínda están en camiño e acabarán chegando ao Ártico.
Investigadores identificaron varios xiros subtropicais nos océanos do mundo onde tenden a acumularse microplásticos. O que agora preocupa é que o Ártico se una a esta lista. «Esta zona é un camiño sen saída, as correntes oceánicas deixan residuos na superficie», dixo a coautora do estudo, Maria-Luise Pedrotti, nun comunicado de prensa. «Podemos estar a presenciar a formación doutro vertedoiro na Terra sen comprender plenamente os riscos para a flora e a fauna locais».
Aínda que se están a explorar algunhas ideas ilusionistas para limpar os residuos oceánicos de plástico, sobre todo o proxecto Ocean Cleanup, os investigadores concluíron nun comunicado de prensa que a mellor solución é traballar máis para evitar primeiro a aparición de plástico. No océano.
Jason Daley é un escritor residente en Madison, Wisconsin, especializado en historia natural, ciencia, viaxes e medio ambiente. O seu traballo foi publicado en Discover, Popular Science, Outside, Men's Journal e outras revistas.
© 2023 Smithsonian Magazine Declaración de privacidade Política de cookies Condicións de uso Aviso publicitario A súa privacidade Configuración de cookies


Data de publicación: 25 de maio de 2023